Δικαίωμα διαμονής των μελών της οικογένειας Τούρκου εργαζομένου ενταγμένου στη νόμιμη αγορά εργασίας κράτους μέλους

Το Δικαστήριο της ΕΕ απεφάνθη (απόφαση της 21ης Δεκεμβρίου 2016 στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις C‑508/15 και C‑509/15) ότι μέλος οικογένειας Τούρκου εργαζομένου στη Γερμανία αποκτά δικαίωμα διαμονής στο εν λόγω κράτος μέλος ακόμα και όταν η ελάχιστη περίοδος των τριών ετών κατά την οποία ο εργαζόμενος πρέπει να είναι ενταγμένος στη νόμιμη αγορά εργασίας δεν ακολουθεί αμέσως μετά την άφιξη
του μέλους της οικογένειας στο κράτος μέλος υποδοχής, αλλά είναι μεταγενέστερη αυτής. Οι υπό κρίση συνεκδικαζόμενες υποθέσεις αφορούσαν δύο Τούρκους υπηκόους, την S. Ucar και τον R. Kilic, οι οποίοι, υπό την ιδιότητα των μελών οικογένειας –συζύγου και υιού, αντιστοίχως– ενός επίσης Τούρκου υπηκόου νομίμως διαμένοντος στη Γερμανία, εγκαταστάθηκαν στο εν λόγω κράτος μέλος όπου διέμειναν νομίμως επί δεκαετία και πλέον, και στους οποίους οι γερμανικές αρχές αρνήθηκαν να παρατείνουν την άδεια διαμονής.

Ειδικότερα, οι υπό κρίση αιτήσεις προδικαστικής απόφασης αφορούν την ερμηνεία του άρθρου 7, πρώτο εδάφιο, της απόφασης 1/80 του Συμβουλίου Συνδέσεως, της 19ης Σεπτεμβρίου 1980, σχετικά με την προώθηση της συνδέσεως (στο εξής: απόφαση 1/80), η οποία επισυνάφθηκε στη Συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Τουρκίας, η οποία υπογράφηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1963 στην Άγκυρα από την Τουρκική Δημοκρατία, αφενός, και από τα κράτη μέλη της ΕΟΚ και την Κοινότητα, αφετέρου, και η οποία συνήφθη, εγκρίθηκε και επικυρώθηκε εξ ονόματος της Κοινότητας με την απόφαση 64/732/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 23ης Δεκεμβρίου 1963 (ΕΕ ειδ. έκδ. 11/001, σ. 48, στο εξής: συμφωνία σύνδεσης).

Οι αιτήσεις αυτές υποβλήθηκαν στο πλαίσιο δύο ενδίκων διαφορών μεταξύ, αφενός, της Sidika Ucar (υπόθεση C‑508/15) και του Recep Kilic (υπόθεση C‑509/15) και, αφετέρου, του Land Berlin (Land του Βερολίνου, Γερμανία) σχετικά με την απόφαση της Ausländerbehörde Berlin (υπηρεσίας αλλοδαπών του Βερολίνου, στο εξής: υπηρεσία αλλοδαπών) του Landesamt für Bürger- und Ordnungsangelegenheiten (υπηρεσίας του Land του Βερολίνου για υποθέσεις σχετικές με τους πολίτες και τη δημόσια τάξη, Γερμανία) να απορρίψει τις αντίστοιχες αιτήσεις που είχαν υποβάλει οι πρώτοι ζητώντας την παράταση της άδειας διαμονής τους στη Γερμανία, και, όσον αφορά τον R. Kilic, να διατάξει την απέλασή του από το έδαφος του κράτους μέλους αυτού.

Όπως σημειώνει το Δικαστήριο, προκειμένου το μέλος της οικογένειας του κυρίως δικαιούχου Τούρκου εργαζομένου να αποκτήσει δικαίωμα διαμονής βάσει του άρθρου 7, πρώτο εδάφιο, της απόφασης 1/80, η προϋπόθεση σχετικά με την ένταξη του τελευταίου εργαζομένου στη νόμιμη αγορά εργασίας δεν χρειάζεται κατ’ ανάγκη να πληρούται τόσο κατά την ίδια την ημερομηνία άφιξης του ενδιαφερομένου μέλους της οικογένειας στο κράτος μέλος υποδοχής όσο και κατά τη διάρκεια των τριών ετών ή των πέντε ετών που ακολουθούν αμέσως μετά την ημερομηνία αυτή.

Το Δικαστήριο κατέληξε ότι η απάντηση που πρέπει να δοθεί στο πρώτο ερώτημα της υπόθεσης C‑508/15 είναι ότι το άρθρο 7, πρώτο εδάφιο, πρώτη περίπτωση, της απόφασης 1/80 έχει την έννοια ότι, κατά τη διάταξη αυτή, το μέλος της οικογένειας Τούρκου εργαζομένου στο οποίο επιτράπηκε η είσοδος στο κράτος μέλος υποδοχής προς τον σκοπό της οικογενειακής επανένωσης και το οποίο, από την είσοδό του στο έδαφος του οικείου κράτους μέλους, συμβιώνει με τον εν λόγω Τούρκο εργαζόμενο, αποκτά δικαίωμα διαμονής στο εν λόγω κράτος μέλος ακόμα και όταν η ελάχιστη περίοδος των τριών ετών κατά την οποία ο τελευταίος πρέπει να είναι ενταγμένος στη νόμιμη αγορά εργασίας δεν ακολουθεί αμέσως μετά την άφιξη του ενδιαφερόμενου μέλους της οικογένειας στο κράτος μέλος υποδοχής, αλλά είναι μεταγενέστερη αυτής. 

Δείτε την απόφαση εδώ