Ζητούσε τα χρήματα του πίσω από το δικηγόρο του και αποζημίωση για ηθική βλάβη από το Γενικό Εισαγγελέα. Απορρίφθηκε ως απαράδεκτη η αίτησή του

Προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου κατέθεσε ιδιώτης ζητώντας την επιστροφή χρημάτων από το δικηγόρο του αλλά και χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη που, όπως ισχυρίστηκε, υπέστη εξαιτίας των Δικαστικών Αρχών και συγκεκριμένα του Πειθαρχικού Συμβουλίου των Δικηγόρων και του Γενικού Εισαγγελέα.

Ο προσφεύγων είχε υποβάλει το 2013 παράπονο κατά του δικηγόρου του στο Πειθαρχικό Συμβούλιο των Δικηγόρων. Το πειθαρχικό συμβούλιο, ζήτησε από τον συγκεκριμένο δικηγόρο να καταθέσει τις θέσεις του επί του παραπόνου όπως και έγινε και το ζήτημα εξετάστηκε από το πειθαρχικό συμβούλιο το οποίο απεφάνθη ότι από τα ενώπιόν του στοιχεία δεν δικαιολογείται η διεξαγωγή πειθαρχικής έρευνας. Ο προσφεύγων απέστειλε νέες επιστολές και το πειθαρχικό συμβούλιο δέχτηκε το αίτημά του να κληθούν τόσο ο ίδιος όσο και ο δικηγόρος σε συνεδρία χωρίς να τροποποιήσει την ειλημμένη του απόφαση για μη διεξαγωγή πειθαρχικής έρευνας εναντίον του δικηγόρου, και αποφάσισε ότι θέματα που αφορούν το τιμολόγιο που εκδόθηκε από τον δικηγόρο δεν εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του πειθαρχικού συμβουλίου.

Τελικά ο προσφεύγων απευθύνθηκε στο Διοικητικό Δικαστήριο ζητώντας

- εκδίκαση σχετικά με το κατηγορητήριο εναντίον του πειθαρχικού συμβουλίου και του Γενικού Εισαγγελέα,

- επιστροφή χρημάτων από το συγκεκριμένο δικηγόρο,

- χρηματική αποζημίωση, και

- τιμωρία για παραβάσεις του Ποινικού Κώδικα.

Όπως αναφέρει στην απόφαση του (24/3/2017), το Δικαστήριο «ασκεί αρμοδιότητα και δικαιοδοσία, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 146 του Συντάγματος, να αποφασίζει σε πρώτο βαθμό επί κάθε προσφυγής που στρέφεται κατά απόφασης, πράξης ή παράλειψης οιουδήποτε οργάνου, αρχής ή προσώπου ασκεί εκτελεστική ή διοικητική λειτουργία.

Όπως έχει επανειλημμένα αποφασιστεί από τη νομολογία, οι αποφάσεις του πειθαρχικού συμβουλίου των δικηγόρων δεν θεωρούνται διοικητικές πράξεις και συνεπώς δεν προσβάλλονται δυνάμει του Άρθρου 146 (Kourris v. The Supreme Council of Judicature (1972) 3 C.L.R. 390, Αιμιλιανίδης ν. Συμβουλίου Παγκυπρίου Δικηγορικού Συλλόγου (1992) 3 Α.Α.Δ. 174)».
Ενόψει των παραπάνω το Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη και  επιδίκασε έξοδα €700 εναντίον του προσφεύγοντος. (περίληψη απόφασης: cylegalnews.com / δημοσίευση απόφασης: cylaw.com)