Απορρίφθηκε αίτηση του δικηγόρου Π.Νεοκλέους για έκδοση εντάλματος certiorari για ακύρωση της καταδικαστικής απόφασης στην υπόθεση Ερωτοκρίτου

Απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο η αίτηση για έκδοση εντάλματος certiorari που κατέθεσε ο πρόσφατα καταδικασθείς για την υπόθεση Ρίκκου Ερωτοκρίτου δικηγόρος Παναγιώτης Νεοκλέους. Με την αίτηση ζητείτο η ακύρωση της απόφασης του Κακουργιοδικείου, με την οποία ο αιτητής δικηγόρος καταδικάστηκε σε 2,5 έτη φυλάκιση. Ο Νεοκλέους ισχυριζόταν στην αίτησή του ότι το Κακουργοδικείο έσφαλε, ως προς

το νόμο, σε σχέση με το χειρισμό συγκεκριμένης έγγραφης μαρτυρίας, και πως ο εν λόγω χειρισμός, ο οποίος, έκδηλα, αντιβαίνει προς το εφαρμοζόμενο δικαϊκό σύστημα, παραβιάζει, συγχρόνως, τους κανόνες φυσικής δικαιοσύνης σε σχέση με τη δίκαιη δίκη και, επίσης, συνιστά υπέρβαση της δικαιοδοσίας του Κακουργοδικείου.

Η έγγραφη μαρτυρία αφορούσε μηνύματα, τα οποία είχαν σταλεί με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (e-mail) και βρίσκονταν στην κατοχή του και τα οποία κατά τους ισχυρισμούς του κατέρριπταν τις αποδιδόμενες σε αυτόν, από την Κατηγορούσα Αρχή, ένοχες πράξεις (actus reus) και την ύπαρξη, από μέρους του, συναφώς, ένοχης διάνοιας (mens rea).

Οπως ο αιτητής ισχυρίζεται, κατά την αντεξέταση του ιδίου και των μαρτύρων του, η Κατηγορούσα Αρχή δεν αμφισβήτησε ευθέως, τουλάχιστον, την αυθεντικότητα των εγγράφων αυτών.  Με την περάτωση της δίκης, το ζήτημα, ουσιαστικά, παρέμεινε σε λανθάνουσα κατάσταση  και το Κακουργοδικείο, κατά την αξιολόγησή τους, χωρίς να έχει ενώπιόν του οποιαδήποτε άλλη σχετική μαρτυρία και, δη, από εμπειρογνώμονα, καθώς, επίσης, τη θέση, σχετικά, του αιτητή, προέβη σε σύγκρισή τους με άλλα παρόμοιας φύσεως σχετικά έγγραφα και κατέληξε, ουσιαστικά, ότι αυτά ουδέποτε υπήρξαν.   

Όπως σημειώνει το Δικαστήριο η υπόθεση, προφανώς, αποτελεί μοναδική περίπτωση όπου έχει επιχειρηθεί, με προνομιακό ένταλμα certiorari, η ακύρωση καταδικαστικής απόφασης ποινικού Δικαστηρίου και, δη, του Κακουργοδικείου και επισημαίνει ότι δεν είναι επιτρεπτό τέτοια επί μέρους ζητήματα σε απόφαση να ελέγχονται στο πλαίσιο διαδικασίας certiorari, προς το σκοπό ακύρωσης ολόκληρης της απόφασης του δικαστηρίου. 

Επίσης το Δικαστήριο τονίζει ότι «όσο και αν φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, λογικό να υποθέσει κανείς ότι η άδεια ζητείται μόνο σε σχέση με το μέρος της απόφασης που αφορά στον αιτητή, εντούτοις δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο στο αιτητικό[, ούτε έχει υποδειχθεί αν μπορεί να γίνει τέτοιος διαχωρισμός» και για το λόγο αυτό η αίτηση τυγχάνει απορριπτέα. Ακόμα  «εξίσου ή και ακόμα πιο σημαντική είναι και η παράλειψη προσδιορισμού της συνέπειας που είχε, εν τέλει, η προβαλλόμενη κρίση του Κακουγοδικείου στην καταδίκη του αιτητή, καθώς, επίσης, σε κάθε κατηγορία που αυτός αντιμετώπιζε, ξεχωριστά».

Περαιτέρω το Δικαστήριο σημειώνει ότι «στην παρούσα περίπτωση, δεν είναι, ασφαλώς, ο εν λόγω χειρισμός, όπως και η κρίση, συναφώς, του Κακουργοδικείου τέτοιας φύσεως, που να μην μπορεί να εξεταστεί η ορθότητά τους στο πλαίσιο έφεσης∙ πολύ περισσότερο, δεδομένης της ευχέρειας που παρέχει η δικαιοδοσία του Εφετείου, ήτοι για εξέταση του όλου ζητήματος εξ υπαρχής και αντικατάσταση ακόμα και της κρίσης, σχετικά, του εκδικάσαντος Δικαστηρίου με δική του». 

Αναφέροντας ότι η προσφυγή στο ένταλμα certiorari επιτρέπεται μόνο στην περίπτωση που συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, το Δικαστήριο καταλήγει ότι «στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχει αναφερθεί οτιδήποτε σε σχέση με την πτυχή αυτήν, παρά μόνο ότι τυχόν έφεση θα πάρει κάποιο χρόνο μέχρι να εκδικαστεί.  Ούτε, όμως, ο χρόνος αποτελεί, αφ' εαυτού, εξαιρετική περίσταση.  Δεν μπορεί εύλογα να υποστηριχτεί ότι, επειδή αιτητής φαίνεται να έχει καλό λόγο για ακύρωση καταδικαστικής γι' αυτόν απόφασης, πρέπει η υπόθεσή του να εξεταστεί κατά προτεραιότητα και εκτός του καθιερωμένου για το σκοπό αυτό πλαισίου, δηλαδή της έφεσης∙ πολύ περισσότερο, με δεδομένο ότι οι ποινικές υποθέσεις εξετάζονται και διεκπεραιώνονται χωρίς καθυστέρηση, μέσα σε εύλογα χρονικά πλαίσια, τα οποία ισχύουν για όλες τις ποινικές υποθέσεις, χωρίς εξαίρεση». (δημοσίευση απόφασης: cylaw.com)