Θάνατος της 29χρονης Έλενας: Τί αναφέρει η απόφαση του Εφετείου για τη Νομική Υπηρεσία και το Γραφείο Ευημερίας

Σχόλιο: Γιώργος Καζολέας, Δικηγόρος

Η υπόθεση θανάτου της 29χρονης Έλενας Φραντζή έφερε στο φως εκτός από τα τραγικά βιώματα της αδικοχαμένης κοπέλας και τις τεράστιες ευθύνες του κρατικού μηχανισμού. Η απόφαση του Εφετείου που εκδόθηκε στις 25 Ιουνίου 2014 και επικύρωσε την καταδίκη του ιερέα θετού πατέρα της που την κακοποιούσε σεξουαλικά αποκαλύπτει τα όσα έζησε η 29χρονη αλλά επίσης αφήνει σαφείς αιχμές για το Γραφείο Ευημερίας αλλά και για το γεγονός ότι δεν είχε ασκηθεί δίωξη στη θετή μητέρα της, η οποία επίσης την κακοποιούσε σωματικά και ψυχολογικά. 

Είναι ενδεικτικό ότι η εν λόγω δικαστική απόφαση ξεκινάει με την εξής φράση: «Τα δεδομένα που τέθησαν ενώπιον του πρωτοδίκου Δικαστηρίου και υπό τύπο αναθεώρησης της κρίσης του ενώπιον του Εφετείου είναι ιδιαιτέρως θλιβερά ως προς τις εκφάνσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς».

Ο ιερέας θετός πατέρας της κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε σε μια και μοναδική κατηγορία ότι κακοποιούσε σεξουαλικά τη θετή του κόρη σε διάστημα 7 περίπου ετών κατά παράβαση των άρθρων 151 και 35 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.

Σε άλλο σημείο η απόφαση του Εφετείου αναφέρει: «Ως προς την έφεση κατά της ποινής, ο εφεσείων καταδικάστηκε σε 18μηνη φυλάκιση, το δε Δικαστήριο δικαιολόγησε το ποινικό αυτό μέτρο με αναφορά στο λευκό ποινικό μητρώο του, την ευδόκιμη επαγγελματική υπηρεσία του και τα δεδομένα που προέκυπταν από την έκθεση του Γραφείου Ευημερίας που περιέγραφε τον εφεσείοντα ως προερχόμενο από διασπασμένη πολυμελή οικογένεια χαμηλής κοινωνικοοικονομικής κατάστασης και με δύσκολα παιδικά βιώματα. Το Δικαστήριο έλαβε υπόψη ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο των αδικημάτων η ποινή που προβλεπόταν ήταν κατ΄ ανώτατο όριο φυλάκιση δύο ετών, η οποία αργότερα αυξήθηκε στα πέντε έτη. Το Δικαστήριο βέβαια παρέμεινε στην προβλεπόμενη τότε ποινή των δύο ετών χαρακτηρίζοντας την ενώπιον του υπόθεση ως από τις σοβαρότερες του είδους». 

Και το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, που τελικά απέρριψε την έφεση του ιερέα που κακοποιούσε σεξουαλικά την ανήλικη θετή κόρη του, κλείνει με την εξής παρατήρηση: «Το Εφετείο δεν μπορεί να μην σχολιάσει αρνητικά τη μη δίωξη και της συζύγου του εφεσείοντος για τη συμπεριφορά της έναντι της παραπονούμενης που όπως ήδη σημειώθηκε προηγουμένως ήταν δεδομένη από την υπεράσπιση κατά την αντεξέταση της παραπονούμενης. Ταυτόχρονα, και η συγκεκριμένη Λειτουργός του Γραφείου Ευημερίας που ήταν υπεύθυνη τότε για την παραπονούμενη φαίνεται να μην επιτέλεσε το καθήκον της ως έπρεπε. Σε αυτού του είδους τις υποθέσεις πρέπει η πολιτεία μέσω της Νομικής Υπηρεσίας να διώκει για τις ενέργειες ή τις παραλείψεις τους το σύνολο των ατόμων που επέδειξαν μια ποινικά κολάσιμη συμπεριφορά έναντι αθώων παιδιών ώστε και το Δικαστήριο να έχει ενώπιον του την ολοκληρωμένη εικόνα για να επιτελέσει ορθά και δίκαια το ιδιαιτέρως δύσκολο στις περιπτώσεις αυτές έργο του».
Δυστυχώς το βασανισμένο αυτό κορίτσι δεν μπόρεσε να αντέξει περισσότερο αυτόν τον κόσμο που της έδειξε το πιο σκληρό και αποτρόπαιο πρόσωπό του. Και μπορεί για το θάνατό της, σύμφωνα με τον ποινικό νόμο, να μην υπάρχει φυσικός αυτουργός, αλλά οι ευθύνες των "ηθικών αυτουργών" θα αιωρούνται εκκωφαντικά πάνω από την απάθεια, την αδιαφορία και τη γραφειοκρατική αντίληψη της κοινωνίας μας.

Δείτε ολόκληρη την απόφαση στο cylaw.org