Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Δημοκρατίας ο περί της
Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος 73
(Ι) του 2018.
Σύμφωνα με το άρθρο 3 καθιδρύεται Διοικητικό Δικαστήριο
Διεθνούς Προστασίας με αποκλειστική δικαιοδοσία να αποφασίζει σε πρώτο βαθμό
επί πάσης προσφυγής η οποία υποβάλλεται δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος,
κατά απόφασης, πράξης ή παράλειψης, όπως αναφέρεται στο άρθρο 11 του Νόμου.
Το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας συγκροτείται
από τρεις (3) δικαστές που διορίζονται από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο.
Σύμφωνα με το άρθρο 9, ως έδρα του Διοικητικού Δικαστηρίου
Διεθνούς Προστασίας καθορίζεται η Λευκωσία και το δικαστήριο συνέρχεται σε
κτίριο το οποίο ήθελε οριστεί ειδικά για το σκοπό αυτό από τον Υπουργό
Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως κατόπιν συνεννόησης με το Ανώτατο Δικαστήριο.
Σύμφωνα με το άρθρο 11, το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς
Προστασίας αποφασίζει επί πάσης προσφυγής η οποία υποβάλλεται δυνάμει του
Άρθρου 146 του Συντάγματος κατά απόφασης ή πράξης εκδιδομένης δυνάμει του περί
Προσφύγων Νόμου ή κατά παράλειψης οφειλόμενης ενέργειας δυνάμει του περί
Προσφύγων Νόμου.
Σύμφωνα με το άρθρο 12, η δικαιοδοσία του Διοικητικού
Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας διέπεται από δικονομία και πρακτική που
καθορίζεται με διαδικαστικό κανονισμό που εκδίδεται από το Ανώτατο Δικαστήριο
δυνάμει των διατάξεων του Άρθρου 163 του Συντάγματος.
Σύμφωνα με το άρθρο 13 κάθε απόφαση του Διοικητικού
Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας υπόκειται σε έφεση ενώπιον τριμελούς ή,
αναλόγως, διευρυμένης σύνθεσης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, για λόγο που
αναφέρεται σε νομικό σημείο μόνο, εντός χρονικής περιόδου σαράντα δύο (42)
ημερών από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης.
Σχόλια