Αίτημα τροποποίησης της Έκθεσης Απαίτησης: Ανατροπή της πρωτόδικης απορριπτικής απόφασης από το Εφετείο

Το Εφετείο ανέτρεψε πρωτόδικη απόφαση με την οποία είχε απορριφθεί εν μέρει αίτημα τροποποίησης της Έκθεσης Απαίτησης δυνάμει της Δ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας στο βαθμό που ο εφεσείων/ενάγων διατύπωνε νέα βάση αγωγής.(απόφαση της 6ης Νοεμβρίου 2018, πολιτική Εφεση Αρ. 43/2013)

Ειδικότερα, το Πρωτόδικο Δικαστήριο είχε κρίνει ότι «στην προκειμένη περίπτωση με την προτεινόμενη τροποποίηση γίνεται προσπάθεια να δικογραφηθούν γεγονότα τα οποία δεν υπήρχαν όταν εγέρθηκε η αγωγή και να εισαχθεί θεραπεία εντελώς διαφορετική από τις αρχικές θεραπείες της αγωγής η οποία και δεν θα μπορούσε να ήταν μέρος των θεραπειών που ο Ενάγοντας έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου από την αρχή».

Το Εφετείο μεταξύ άλλων επικαλείται τις υποθέσεις:  Gaber Alian Al  Somrani Alias Gaber Elelyan v. The Cyprus Ship "Poseidonia" Ex "Al Kahera" Ex "Med Sea" Ex "Ulset Queen" και άλλων(1990) 1 Α.Α.Δ. 990  όπου «το Δικαστήριο αναφερόμενο στη σχετική Αγγλική νομολογία επί του θέματος επαναδιατύπωσε την αρχή ότι η τροποποίηση κλητηρίου εντάλματος ανατρέχει στον χρόνο καταχώρησης του αρχικού κλητήριου και ότι κατά συνέπεια δεν μπορεί να δοθεί άδεια τροποποίησης κλητηρίου για να περιλάβει αιτία αγωγής, που γεννήθηκε μετά την καταχώρηση του αρχικού κλητηρίου» και

- Saba & Co (T.M.P.) v. T.M.P. Agents, (1994)1 A.A.Δ. 426 α όπου «αναφέρθηκε πως η προσθήκη δια της επιδιωκόμενης τροποποίησης συσχετιζόταν άμεσα με τον κεντρικό ισχυρισμό που προβλήθηκε εξ αρχής και δεν επέφερε ριζική μετατροπή της φύσης της αξίωσης.  Παρείχε μόνο τη δυνατότητα προσαγωγής μαρτυρίας ως προς τον εξ αρχής προβληθέντα, αν και μη συγκεκριμενοποιηθέντα ισχυρισμό, αναφορικά με τις συνέπειες του αστικού αδικήματος.  Η διαπίστωση πως επιδιώκεται η εισαγωγή νέας βάσης αγωγής δεν οδηγεί άνευ ετέρου σε απόρριψη αίτησης για τροποποίηση».

Το Εφετείο διαπιστώνει ότι οι προτεινόμενες τροποποιήσεις είναι απλώς αναφορά σε ενέργειες των εφεσιβλήτων, υποστηρικτικές ή ενισχυτικές του υφιστάμενου αγώγιμου δικαιώματος και όχι νέα βάση αγωγής.   Και συνεχίζει το Δικαστήριο: «΄Οπως ακριβώς στη Saba & Co (T.M.P.) v. T.M.P. Agents, (ανωτέρω) αναφέρθηκε, οι τροποποιήσεις δεν επιφέρουν ριζική μετατροπή της φύσεως της αξίωσης, απλώς εισάγονται θέσεις που δεν είχαν συγκεκριμενοποιηθεί προηγουμένως αναφορικά με τις συνέπειες της μεταβίβασης των μετοχών. ΄Εστω και αν πρόκειται για μεταγενέστερα της αγωγής γεγονότα, ο εφεσείων επεκτείνει τις αιτούμενες θεραπείες πλέον και στη μορφή των χρηματικών αποζημιώσεων επικαλούμενος σχετικά άρθρα του σερβικού δικαίου, το οποίο εν πάση περιπτώσει επικαλείτο και στο αρχικό του δικόγραφο. Αν ειδωθεί λοιπόν προσεκτικά η υφιστάμενη και η προτεινόμενη δικογραφία δεν αφορά μεταγενέστερα γεγονότα που συνθέτουν νέα βάση αγωγής αλλά πρόκειται για μεταγενέστερα γεγονότα που ανάγονται στην πρωταρχική βάση αγωγής και την επεκτείνουν τόσο στο περιεχόμενο της, όσο και στο φάσμα των αιτουμένων θεραπειών.  Εξάλλου, δεν θα συμφωνήσουμε με την ευπαίδευτη συνήγορο των εφεσιβλήτων, πως δεν μπορούσε ο εφεσείων να διατυπώσει ευθύς εξ αρχής θεραπεία αποζημίωσης, έστω και με πιο γενικό τρόπο.

Πραγματικά θα ήταν ατελέσφορο - για αμφότερους τους διαδίκους - η διαφορά τους να κατακερματιζόταν σε δύο αγωγές, όπως εισηγείται η πλευρά των εφεσιβλήτων.  Σίγουρα δε, δεν προκύπτει και δεν έχει στοιχειοθετηθεί οποιαδήποτε βλάβη των εφεσιβλήτων εκ των αιτουμένων τροποποιήσεων». 

Ενόψει του ως άνω σκεπτικού, το Εφετείο έκρινε  η έφεση επιτυγχάνει και η η πρωτόδικη κρίση υπήρξε εσφαλμένη στο βαθμό που απέρριψε τις επίδικες τροποποιήσεις και για το λόγο αυτό  παραμερίζεται. Δείτε το πλήρες κείμενο της απόφασης στο cylaw.org