Το Δικαστήριο δεν εξέδωσε αιτούμενο διάταγμα από Τράπεζα που ζητούσε να απαγορευθεί η μεταβίβαση ακινήτου- Όρισε την αίτηση για επίδοση στους εναγομένους και στον διευθυντή του Κτηματολογίου

Το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, εξετάζοντας μονομερή αίτηση της Τράπεζας Κύπρου με την οποία η τελευταία ζητούσε να απαγορευθεί στους εναγομένους αλλά και στον Διευθυντή του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Πάφου να μεταβιβάσουν συγκεκριμένο ακίνητο μέχρι την τελική εκδίκαση της αγωγής, δεν δέχθηκε να εκδώσει τα αιτούμενα διατάγματα, αντιθέτως όρισε την αίτηση για επίδοση στους εναγόμενους και στον Διευθυντή του Κτηματολογικού Γραφείου.      

Κατά την εξέταση της αίτησης το Δικαστήριο εξέφρασε τον προβληματισμό του κατά πόσο θα μπορούσε να επιληφθεί της αίτησης και να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα, χωρίς να είναι διάδικος στην αγωγή, ο Διευθυντής. 

Η θέση των εναγόντων ήταν ότι το αιτούμενο διάταγμα μπορεί και πρέπει να εκδοθεί στην απουσία της άλλης πλευράς, αλλά και χωρίς να είναι διάδικος ο Διευθυντής.

Όπως αναφέρει το Δικαστήριο, δεδομένης της φύσης των αιτούμενων διαταγμάτων και ιδίως, των τριών πρώτων σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις επί της διαδικασίας μεταβίβασης του επίδικου ακινήτου δυνάμει του Μέρους VIB του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου 9/1965  σε περίπτωση έκδοσης των αιτούμενων διαταγμάτων, δεν μπορούν να εκδοθούν τα διατάγματα, σε κάθε περίπτωση, στην απουσία του Διευθυντή.

Σημειώνεται ότι συναφώς με τη διαδικασία δυνάμει του Μέρους VIB του ως άνω Νόμου, οι ενάγοντες, στις 5/4/2019 που καταχώρησαν την ένδικη αγωγή και στο πλαίσιό της την υπό κρίση αίτηση, καταχώρησαν και την αίτηση - έφεση με αριθμό 77/99, με την οποία - μεταξύ άλλων - ζητούσαν την ακύρωση της απόφασης του Διευθυντή, με την οποία απέρριψε την ένστασή τους κατά της πρόθεσής του να προχωρήσει σε μεταβίβαση του επίδικου - ενυπόθηκου - ακινήτου και στην απαλλαγή όλων των εμπραγμάτων βαρών. Η έφεση στρέφεται εναντίον τόσο του Διευθυντή όσο και των δυο εναγόμενων, υπό την ιδιότητά τους, ως αγοραστή, η εναγόμενη 1 και ως πωλητών, οι εναγόμενοι 2.

Το Δικαστήριο, επισημαίνοντας αντιφάσεις στους ισχυρισμούς των Εναγόντων, διευκρινίζει ότι «οποιοδήποτε από τα αιτούμενα διατάγματα ήθελε εκδοθεί στο πλαίσιο της υπό κρίση αίτησης, στην ουσία θα υπέχει θέση αναστολής ολοκλήρωσης της διαδικασίας μεταβίβασης του επίδικου ακινήτου, δυνάμει των σχετικών προνοιών του Νόμου (και αυτό, μετά την απόρριψη της ένστασής τους από το Διευθυντή κατά της πρόθεσής του να μεταβιβάσει το επίδικο ακίνητο επ' ονόματι του αγοραστή, δηλαδή της εναγόμενης 1) και ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να καταχωρήσουν μονομερή αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής ολοκλήρωσης της εν λόγω διαδικασίας και/ή αναστολής εκτέλεσης της εκκαλούμενης απόφασης, στο πλαίσιο της έφεσής τους κατά της εν λόγω απόφασης, στην οποία (έφεση) είναι διάδικος και ο Διευθυντής, εντούτοις καταχώρησαν την υπό κρίση αίτηση στο πλαίσιο της παρούσας αγωγής, στην οποία ο Διευθυντής δεν είναι διάδικος…Εάν οι ενάγοντες ακολουθούσαν την - κατά τη γνώμη μου - πιο πάνω ορθή οδό και εξασφάλιζαν το σχετικό διάταγμα, τότε δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να επιδιώξουν την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος στο πλαίσιο της παρούσας αγωγής τους, με μονομερή αίτηση».

Με το σκεπτικό αυτό το Δικαστήριο δεν εξέδωσε τα αιτούμενα διατάγματα αντιθέτως όρισε την αίτηση για επίδοση όχι μόνο στους εναγομένους αλλά και στον Διευθυντή του Κτηματολογικού Γραφείου, στον οποίο τα αιτούμενα διατάγματα αφορούσαν άμεσα.

Δείτε το πλήρες κείμενο της απόφασης στο cylaw.org