Παράταση του χρόνου καταχώρησης έφεσης για 7 ημέρες από τη λήξη της αναστολής προθεσμιών λόγω Κορωνοϊού - Κριτήριο για την παράταση το συμφέρον της δικαιοσύνης

To Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο έκανε δεκτή αίτηση για παράταση του χρόνου καταχώρησης έφεσης δίνοντας στην αιτούσα 7 ημέρες να καταχωρήσει την έφεση από τη λήξη της αναστολής των προθεσμιών που έχει αποφασισθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο στις 16.3.2020 ή  ή οποιασδήποτε επέκτασής της ήθελε περαιτέρω αποφασιστεί, προς παρεμπόδιση της εξάπλωσης του κορωνοϊού - Covid-19.

Στις 23.4.2019 το πρωτοβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο είχε απορρίψει την αίτηση που είχε καταχωρηθεί με την οποία η αιτούσα ζητούσε να διαταχθεί ο καθ΄ου η αίτηση πατέρας της να της καταβάλλει το μηνιαίο ποσό για τη συντήρηση, μόρφωση και διατροφή της, προκειμένου να καταστεί δυνατή η φοίτησή της σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο στην Κύπρο.

Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, η έφεση ήταν προγραμματισμένο να καταχωρηθεί στις 3.6.2019, όμως δεν καταχωρήθηκε λόγω έκτακτης αναχώρησης του δικηγόρου της αιτούσας στο εξωτερικό. Στις 5.6.2019, κι ενώ η προθεσμία είχε παρέλθει, καταχωρήθηκε αίτηση για παράταση του χρόνου, η οποία απορρίφθηκε.

Το Δικαστήριο αναφέρει τα εξής: «Στην υπόθεση Χόππη ν. Παναγή (1993)1 ΑΑΔ 140 που επίσης αφορούσε αίτηση για παράταση χρόνου καταχώρησης έφεσης τονίστηκε πως «αποκλειστικός οδηγός για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου για την παράταση του χρόνου άσκησης έφεσης είναι τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Οι προθεσμίες που τίθενται από τους Θεσμούς για τη λήψη δικονομικών μέτρων οριοθετούν το πλαίσιο για την καλή απονομή της δικαιοσύνης. Η τήρηση τους εξυπηρετεί τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Για να γίνει δεκτό αίτημα για την παράταση του χρόνου άσκησης έφεσης οι λόγοι της καθυστέρησης πρέπει να εξηγούνται και να αντισταθμίζουν ουσιαστικά τις δυσμενείς επιπτώσεις στα συμφέροντα του αντιδίκου και στο θεσμικό πλαίσιο απονομής της δικαιοσύνης. Η προθεσμία που τίθεται από τη Δ.32 Θ.2 για την άσκηση έφεσης είναι συνυφασμένη με την τελεσιδικία και τις αρχές της δικαιοσύνης που ταυτίζονται με αυτή. Μετά την εκπνοή της προθεσμίας για την άσκηση έφεσης ο επιτυχών διάδικος μπορεί με βεβαιότητα να προσβλέπει στην άσκηση των δικαιωμάτων που του αναγνωρίζονται με τη δικαστική απόφαση και το δημόσιο στην τελεσφόρηση των μηχανισμών της δικαιοσύνης. Το συμφέρον της δικαιοσύνης είναι έννοια σύνθετη και πολυδιάστατη, συνυφασμένη με το σύνολο των αρχών του δικαίου και τα ιδιαίτερα γεγονότα της κάθε υπόθεσης. Όσο μικρότερο είναι το χρονικό διάστημα που διαρρέει μεταξύ της εκπνοής της προθεσμίας και της κίνησης του μηχανισμού για παράταση ανάλογα μεγαλύτερη είναι και η πιθανότητα αποδοχής του αιτήματος» (βλ. Κολλάτου ν. Παναγιώτου (2003)1 ΑΑΔ 895, Χρυσοχού ν. Ιωαννίδου Έφεση Αρ. 7/2017, ημερομηνίας 23.1.2020).

Η ανάγκη αυστηρής τήρησης των προθεσμιών, έχει τονιστεί σε σειρά πρόσφατων αποφάσεων στις οποίες μας παρέπεμψε ο ευπαίδευτος συνήγορος του καθ΄ ου η αίτηση (Alpix Trade & Investments Ltd v. Linkhold Ltd κ.α., Πολιτική Έφεση 226/2013, ημερομηνίας 13.12.2016, Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ ν. Σκυροποιϊα Λεωνίκ Λτδ κ.ά. (2013)1 ΑΑΔ 882). Αντίθετη προσέγγιση θα αναιρούσε τον λόγο ύπαρξής τους. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το κριτήριο είναι το συμφέρον της δικαιοσύνης, στη βάση των γεγονότων της κάθε υπόθεσης.

Εν προκειμένω, παρατηρήθηκε καθυστέρηση στην καταχώρηση της έφεσης κατά μία ημέρα. Ενώ η εφεσείουσα είχε δώσει οδηγίες στο δικηγόρο της να την καταχωρήσει και αυτή ήταν έτοιμη προς καταχώρηση εμπρόθεσμα αυτή δεν καταχωρήθηκε για τους λόγους που εξηγούνται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση. Υπήρχε, συναφώς, η δεδηλωμένη πρόθεση της αιτήτριας για καταχώρηση έφεσης και αυτή είχε ετοιμαστεί έγκαιρα. Η καθυστέρηση ήταν αποτέλεσμα των ενεργειών του δικηγόρου για τις οποίες δόθηκαν εξηγήσεις. Αντισταθμίζοντας αυτά τα γεγονότα με την αναστάτωση που θα προκληθεί στον αντίδικο λόγω της εκτροπής από την αρχή της τελεσιδικίας από τη μια και το μικρό χρονικό διάστημα που διέρρευσε μεταξύ της εκπνοής του χρόνου καταχώρησης της έφεσης και της υποβολής της αίτησης για παράταση, κρίνουμε ότι το συμφέρον της δικαιοσύνης κλίνει υπέρ της έγκρισης της αίτησης με έξοδα όμως εις βάρος της αιτήτριας εφόσον αυτά προέκυψαν λόγω παράλειψης της να συμμορφωθεί με τα χρονικά πλαίσια που ορίζει η Δ.35 Θ.2. Οι υποθέσεις στις οποίες μας παρέπεμψε ο ευπαίδευτος συνήγορος του καθ΄ου η αίτηση διαφοροποιούνται ως προς τα δεδομένα. Ως εκ τούτου, δεν ευσταθεί η εισήγηση ότι τυχόν έγκριση της αίτησης θα αποτελέσει προηγούμενο για τις μετέπειτα υποθέσεις». (δημοσίευση απόφασης: cylaw.org)