Απολύθηκε δικαστής με αιτιολογία ότι καθυστερούσε τις υποθέσεις της - Καταδίκη από το ΕΔΔΑ για παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης
Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης σε περίπτωση δικαστή που απολύθηκε από το δικαστικό σώμα με το πρόσχημα ότι καθυστερούσε τις υποθέσεις της.
Το ΕΔΔΑ σημείωσε ότι οι πειθαρχικές διαδικασίες στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο περιελάμβαναν μια σειρά από διαδικαστικές εγγυήσεις. Έτσι, η προσφεύγουσα γνώριζε τις κατηγορίες εναντίον της και είχε τη δυνατότητα να εμφανιστεί αυτοπροσώπως στο πειθαρχικό συμβούλιο για να παρουσιάσει αποδεικτικά στοιχεία προς υπεράσπισή της. Το δικαστήριο παρατήρησε ακόμα ότι το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο ήταν αρμόδιο να εξετάσει οποιοδήποτε πραγματικό ζήτημα που θα έκρινε σχετικό, όπως και να κάνει το νομικό χαρακτηρισμό των πειθαρχικών αδικημάτων που αποδίδονταν ως πράξεις ή παραλείψεις στη προσφεύγουσα. Στην παρούσα υπόθεση, επομένως, το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο είχε αρκετά ευρεία δικαιοδοσία και οι διαδικαστικές αδυναμίες που ισχυρίστηκε η προσφεύγουσα στο δικαστικό συμβούλιο ήταν επιδεκτικές διόρθωσης, κατά περίπτωση, στο πλαίσιο της δικαστικής διαδικασίας.
Όσον αφορά στη διαδικασία ενώπιον του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου, το Δικαστήριο δεν διαπίστωσε καμία έλλειψη ανεξαρτησίας ή αμεροληψίας εκ μέρους του δικαστηρίου αυτού και καμία παραβίαση άλλων πτυχών της δίκαιης δίκης, επομένως δεν παραβιάστηκε το άρθρο 6.
Έχοντας υπόψη τη θεμελιώδη σημασία της ελευθερίας της έκφρασης σε θέματα δημόσιου ενδιαφέροντος, όπως είναι η λειτουργία της δικαστικής εξουσίας και η ανάγκη προστασίας της δικαστικής ανεξαρτησίας, το ΕΔΔΑ έκρινε εν προκειμένω ότι η πειθαρχική διαδικασία κατά της προσφεύγουσας και οι κυρώσεις που της επιβλήθηκαν ισοδυναμούσαν με παρέμβαση στην άσκηση του δικαιώματός της στην ελευθερία της έκφρασης και δεν ήταν «απαραίτητη σε μια δημοκρατική κοινωνία» για την επίτευξη του νόμιμου σκοπού όπως ορίζεται στο άρθρο 10 της τη Σύμβασης.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο κύριος στόχος του πειθαρχικού και οι επιβληθείσες ποινές από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, δεν ήταν η διασφάλιση της συμμόρφωσης της προσφεύγουσας δικαστή με τις προθεσμίες για την ολοκλήρωση των υποθέσεων, αλλά προκειμένου να την τιμωρήσουν και να την εκφοβίσουν λόγω της κριτικής που ασκούσε προς το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο και την εκτελεστική εξουσία.
Τελικά, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε, κατά πλειοψηφία, ότι:
α)με πέντε ψήφους υπέρ έναντι δύο κατά δεν υπήρξε καμία παραβίαση του άρθρου 6 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) της ΕΣΔΑ, β)ομόφωνα, ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 10 (ελευθερία έκφρασης) της Σύμβασης, και γ) ομόφωνα, υπήρξε παράβιαση του άρθρου 18 (οριοθέτηση στη χρήση περιορισμών στα δικαιώματα) σε συνδυασμό με το άρθρο 10.
Επιδικάστηκε ποσό 1340 ευρώ για δικαστικά έξοδα.
(legalnews24.gr/ECtHR)
Σχόλια