Διάταγμα κράτησης παιδιού που κρίθηκε ένοχο διάπραξης αδικήματος: Τροποποίηση στο Νόμο περί Παιδιών σε Σύγκρουση με το Νόμο

Με το νόμο αρ. 36(Ι) του 2024 που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 3.4.2024 τροποποιείται το άρθρο 119 του περί Παιδιών σε Σύγκρουση με το Νόμο Νόμου που αφορά στο Διάταγμα κράτησης παιδιού.

Ειδικότερα το εδάφιο (4) του άρθρου 119 του βασικού νόμου τροποποιείται ως ακολούθως: (α) Με την αντικατάσταση, στην πρώτη επιφύλαξη, της φράσης «για περίοδο ενός (1) έτους από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος Νόμου» (πρώτη και δεύτερη γραμμή), με τη φράση «μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2026»· και

(β) με την αντικατάσταση, στο τέλος της δεύτερης επιφύλαξης, του σημείου της τελείας με το σημείο της άνω και κάτω τελείας και την προσθήκη, αμέσως μετά, της ακόλουθης νέας επιφύλαξης: «Νοείται έτι περαιτέρω ότι, κατά την κράτηση παιδιών σε ειδικό χώρο κράτησης εντός των φυλακών εφαρμόζονται οι βασικές αρχές κράτησης παιδιών οι οποίες προβλέπονται στις διατάξεις του άρθρου 123.».

Μετά την τροποποίηση το άρθρο 119 έχει ως ακολούθως:

"119.-(1) Το Δικαστήριο Παιδιών δύναται να διατάξει την κράτηση παιδιού που έχει κριθεί ένοχο διάπραξης αδικήματος σε χώρο κράτησης παιδιών ως έσχατο μέτρο.

(2) Σε κάθε περίπτωση η κράτηση παιδιού σε σύγκρουση με τον νόμο-

(α) επιβάλλεται μόνο σε σχέση με παιδί που έχει συμπληρώσει το δέκατο έκτο (16ο ) έτος της ηλικίας του κατά την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης του Δικαστηρίου Παιδιών·

(β) επιβάλλεται μόνο ώς έσχατο μέτρο και έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια, λαμβανομένων υπόψη της ηλικίας, της ατομικής κατάστασης του παιδιού και τις ιδιαίτερες περιστάσεις της υπόθεσης και αφού εξεταστεί η δυνατότητα να επιβληθούν, αντί της κράτησης, άλλες ποινές σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου, ή αφού επιβληθηκαν άλλες ποινές και δεν ήταν αποτελεσματικές·

(γ) δεν επιβάλλεται από το Δικαστήριο Παιδιών, σε περίπτωση που για οποιονδήποτε λόγο το παιδί δεν έχει εκπροσωπηθεί ή λάβει τη συνδρομή δικηγόρου κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον Δικαστηρίου.

(3) Η ποινή κράτησης παιδιού δεν δύναται να υπερβαίνει το ήμισυ της ποινής που προβλέπεται για το αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκε το παιδί και, σε περίπτωση που η ποινή που προβλεπεται είναι η ισόβια κάθειρξη, δεν υπερβαίνει τα δέκα (10) έτη.

(4) Το Δικαστήριο Παιδιών δύναται να επιβάλει ποινή κράτησης σε παιδί, μόνο σε περίπτωση που η κατηγορούσα αρχή δηλώσει ενώπιόν του, ότι το παιδί θα κρατείται σε χώρο κράτησης παιδιών:

Νοείται ότι, για τους σκοπούς του παρόντος εδαφίου και για περίοδο ενός (1) έτους από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος Νόμου, μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2026, θα αποτελεί ικανοποιητική δήλωση ενώπιον του Δικαστηρίου ότι το παιδί θα κρατείται σε ειδικό χώρο κράτησης εντός των φυλακών:

Νοείται περαιτέρω ότι, παιδί δεν κρατείται μαζί με οποιοδήποτε ενήλικο πρόσωπο που έχει συμπληρώσει το εικοστό πρώτο (21ο ) έτος της ηλικίας του. (5) Το προσωπικό και οποιοσδήποτε άλλος επαγγελματίας βρίσκεται σε χώρο κράτησης παιδιών, τυγχάνει εκπαίδευσης σε σχέση με τη μεταχείριση παιδιών σε σύγκρουση με τον νόμο, τα δικαιώματα των παιδιών, καθώς και την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος Νόμου·

Νοείται έτι περαιτέρω ότι, κατά την κράτηση παιδιών σε ειδικό χώρο κράτησης εντός των φυλακών εφαρμόζονται οι βασικές αρχές κράτησης παιδιών οι οποίες προβλέπονται στις διατάξεις του άρθρου 123."

Διαβάστε ακόμα: Τροποποιήσεις στον περί Δικηγόρων Νόμο (Τροποποιητικός Ν.17(Ι)/2024)