Αίτηση Γεν. Εισαγγελέα για απόλυση του Γεν. Ελεγκτή : Απορρίφθηκε η προδικαστική ένσταση από το Α.Σ.Δ.
Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο Κύπρου δικάζοντας ως Συμβούλιο απέρριψε την προδικαστική ένσταση του Γενικού Ελεγκτή επί της αίτησης του Γενικού Εισαγγελέα που έχει καταχωρηθεί για απόλυσή του του λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς.
"Τόσο στην υπόθεση Ερωτοκρίτου όσο και στην Τρύφωνος, αλλά και, διαχρονικά, στη νομολογία των δικαστηρίων μας, υποδεικνύεται το ύψιστο του πολιτειακού αξιώματος με το οποίο ενδύεται ο θεσμός του Γενικού Εισαγγελέα και ο κεντρικός ρόλος που του αποδίδεται ως προασπιστή της νομιμότητας και του δημοσίου συμφέροντος, όπως και στην αίτηση προβάλλεται, με αναφορά όχι μόνο στο ΄Αρθρο 113.2, αλλά, γενικότερα, στο όλο συνταγματικό πλαίσιο. Είναι ζήτημα το οποίο δεν έχει να κάμει μόνο με τις ποινικές πτυχές που καλύπτει το ΄Αρθρο 113.2 του Συντάγματος, αλλά και με τις ευρύτερες αρμοδιότητες και δικαιώματά του, που ο συντακτικός νομοθέτης θέσπισε, περιβάλλοντας τον υπό αναφορά θεσμό με ανάλογο, ύψιστο, κύρος, σεβασμό, εμπιστοσύνη και πλήρη θεσμική ανεξαρτησία και αυτοτέλεια. Μεταξύ άλλων, παρέχοντάς του εξουσία υποβολής αίτησης στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο προς απόφαση σε σχέση με θέμα κένωσης της θέσης του Προέδρου της Δημοκρατίας λόγω διαρκούς σωματικής ή διανοητικής ανικανότητας, ΄Αρθρο 44.1(δ), ΄Αρθρο 44.3, εισαγωγής κατηγορίας ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας για έσχατη προδοσία, ΄Αρθρο 45.2, εισαγωγής κατηγορίας εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας δι΄ οιονδήποτε αδίκημα ατιμωτικό ή ηθικής αισχρότητας, ΄Αρθρο 45.3 και παροχής της αναγκαίας σύμφωνης γνώμης στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προς μείωση ή αναστολή ή μετατροπή οποιασδήποτε ποινής επιβληθείσας υπό Δικαστηρίου, ΄Αρθρο 53.4.
Τα πιο πάνω, επιμαρτυρούν το όλο θεσμικό πλαίσιο του ρόλου του Γενικού Εισαγγελέα, υποστυλώνοντας, κατά συνταγματική ευθυγράμμιση, την ορθότητα της προσέγγισης του Συμβουλίου στις προηγούμενες αποφάσεις Ερωτοκρίτου, Τρύφωνος και Λοή, τόσο ως προς την προάσπιση της νομιμότητας και του δημοσίου συμφέροντος από το Γενικό Εισαγγελέα, όσο και ως προς τη δυνατότητά του προς εισαγωγή αίτησης, χωρίς την ανάγκη προηγούμενης οδηγίας ή συγκατάθεσης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Είναι κάτω από αυτό το πρίσμα που αναγνωρίσθηκε το δικαίωμα του Γενικού Εισαγγελέα για υποβολή αιτήσεων αυτής της μορφής. Χωρίς να υπεισέρχεται στην όλη εικόνα ζήτημα συγκριτικής αποτίμησης της υπόστασης και του όλου ρόλου του κάθε κρατικού αξιωματούχου.
Καταληκτικά, επιβεβλημένο είναι να υπομνήσουμε ότι, σε κάθε περίπτωση, επαφίεται, κατά συνταγματική επιταγή, στο Συμβούλιο η τελική κρίση ως προς τη συνδρομή των αναγκαίων προϋποθέσεων προς κατάδειξη ανάρμοστης συμπεριφοράς και η αποκλειστική αρμοδιότητα να αποφασίζει επί παντός θέματος αναφερομένου εις την απόλυση κρατικού αξιωματούχου. Η απόφαση του Συμβουλίου είναι δεσμευτική για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ως διαλαμβάνει το ΄Αρθρο 153.8(4), ο οποίος προβαίνει «… εις τας δέουσας ενεργείας συμφώνως προς την απόφασιν ταύτην.». Επομένως, ως σημειώνεται και στη Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας (Αρ. 7) (ανωτέρω), στη σελίδα 518: «… η μη εξασφάλιση, εκ των προτέρων, της έγκρισης ή της θέσης του Προέδρου της Δημοκρατίας για την παρούσα αίτηση δεν την επηρεάζει.».
Για τους πιο πάνω λόγους, η προδικαστική ένσταση του Καθ΄ ου η αίτηση απορρίπτεται."
Σχόλια