Απορρίφθηκε η προδικαστική ένσταση της Δημοκρατίας στις προσφυγές για το Επενδυτικό Πρόγραμμα : Οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν είναι κυβερνητικές

Απορρίφθηκε από το Διοικητικό Δικαστήριο η προδικαστική ένσταση που ήγειρε η Κυπριακή Δημοκρατία σε μια σειρά υποθέσεων προσφυγών για το κυπριακό επενδυτικό πρόγραμμα, στην οποία εισηγήθηκε ότι η προσβαλλόμενη σε κάθε προσφυγή πράξη δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη με την έννοια του Άρθρου 146 του Συντάγματος, ώστε να μπορεί να προσβληθεί και να υπαχθεί σε αναθεωρητικό έλεγχο, καθότι πρόκειται για κυβερνητική πράξη.

Οι επίδικες προσφυγές αφορούσαν στο ζήτημα της κατ' εξαίρεση πολιτογράφησης αλλοδαπών επιχειρηματιών και επενδυτών, όπως το ζήτημα ρυθμιζόταν κατά τον ουσιώδη σε κάθε προσφυγή χρόνο από τον περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμο του 2002 (Ν.141(I)/2002) και το εκπονηθέν από το Υπουργικό Συμβούλιο Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα. 

Ο βασικός ισχυρισμός της πλευράς της καθ' ης η αίτηση συνοψίστηκε στη θέση πως το Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα και η πολιτογράφηση αλλοδαπών επιχειρηματιών ή επενδυτών, αφορούσε σε άσκηση πολιτικής εξουσίας και οικονομικής πολιτικής της Κυβέρνησης.

Αντίθετα, οι Αιτητές υποστήριξαν ότι   οι προσβαλλόμενες διοικητικές πράξεις εκδόθηκαν κατ' εφαρμογή συγκεκριμένων νομοθετικών και κανονιστικών κριτηρίων αλλά και διοικητικής διαδικασίας, επιφέροντας δυσμενή έννομα αποτελέσματα στους ιδίους και ως εκ τούτου θα έπρεπε να κριθεί ότι συνιστούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις, υποκείμενες σε αναθεωρητικό έλεγχο από το Δικαστήριο.

Η Ολομέλεια του Δικαστηρίου στην ενδιάμεση απόφαση της, ημερ. 9.7.2024, σημειώνει ότι «τα όποια πολιτικά κίνητρα προς ενίσχυση της οικονομίας δεν επαρκούν για να χαρακτηρισθούν οι προσβαλλόμενες πράξεις ως κυβερνητικές, δοθέντος ότι όλα τα κυβερνητικά νομοσχέδια και οι εκτελεστές διοικητικές πράξεις αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος».

Επίσης το Δικαστήριο απορρίπτει και το τυπικό κριτήριο που επικαλέστηκε η Δημοκρατία, , δηλαδή την ταξινόμηση των προσβαλλομένων πράξεων στις κυβερνητικές πράξεις λόγω του ότι αυτές εκδόθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο, «λόγω του προφανούς κινδύνου κατάχρησης ή αυθαιρεσίας που ενέχει η διασύνδεση της δικαστικής προστασίας των διοικουμένων με τον τύπο μίας διοικητικής πράξης.  Εξάλλου, οι αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου δεν εξαιρούνται γενικώς από τον αναθεωρητικό έλεγχο συμφώνως του Άρθρου 146 του Συντάγματος, αλλά υπάγονται σε αυτόν, χωρίς τούτο να έχει οποτεδήποτε αμφισβητηθεί στη βάση του εν λόγω τυπικού κριτηρίου». 

Ακόμα, όπως τονίζει το Δικαστήριο, δεν καταδείχθηκε από την Δημοκρατία «οποιαδήποτε βάσιμη διαφοροποίηση μεταξύ των κατ' εξαίρεση πολιτογραφήσεων βάσει του άρθρου 111Α(2), με τις συνήθεις, όπως τις χαρακτηρίζει, πολιτογραφήσεις του άρθρου 111, οι οποίες δεν αμφισβητείται ότι συνιστούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις». 

Ως εκ των παραπάνω το Διοικητικό Δικαστήριο κατέληξε «πως, στο βαθμό που με τις υπό εξέταση προσφυγές αμφισβητούνται διοικητικές πράξεις που λήφθηκαν στη βάση θεσμοθετημένων λεπτομερών κριτηρίων και διαδικασίας, κατόπιν εκτίμησης κατά περίπτωση κατά πόσον ένας αιτητής πληροί ή δεν πληροί ή έπαυσε πλέον να πληροί τα εν λόγω κριτήρια, οι εν λόγω πράξεις συνιστούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις, οι οποίες παραδεκτώς προσβάλλονται με προσφυγή συμφώνως του Άρθρου 146 του Συντάγματος» και απέρριψε την εν λόγω προδικαστική ένσταση της Δημοκρατίας. (cylegalnews.com)

Ολόκληρη η απόφαση είναι διαθέσιμη στο cylaw.org